πυρραυγής

-ές, Μ

ο πυραυγής*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρρός «ερυθρός, κοκκινωπός» + -αυγής (< αὐγή, ἡ ή *αὖγος, τὸ), πρβλ. χρυσ-αυγής].